حول الحلاوة الطحينية نیاکان

کارشناسان ورزش بر این باورند که قهرمان شدن بسیار سخت و دشوار بوده و برنامه ریزی اصولی می خواهد. اما قهرمان ماندن بسیار سخت تر از قهرمان شدن است. نقل نوشته بالا در عرصه تولید هم مصداق دارد. می شود با ایده های درست و تلاش و برنامه ریزی به قله ی افتخار رسید، اما ماندن در قله، تلاشی مضاعف می خواهد.

تاریخچه حلوا نیاکان

در پاییز 1340 خورشیدی، در شمال استان زرخیز خوزستان در شهرستان باستانی و فرهنگ پرور شوشتر (مرکز خوزیان باستان) مرحوم حاج محمد درخشان نژاد آستین همت بالازده و با ابتکار و خلاقیتی مثال زدنی خود را از کارگاه سنتی تولیدی محصولات اجاقی قنادی برادر بزرگش جدا نمود و با تکیه بر رهنمودهای سنتی برادر، کارگاه کوچک تولید حلواشکری و مربای هویج با نام نیاکان را راه اندازی کرد. آن هم با وجود رقبای قدر و متعدد در بازار محدود و سایر مشکلات، که ماندن در میدان اراده ای قوی می خواست.

عشق به زندگی و پیشرفت با بینش و نیروی جوانی، اراده قوی و خلل ناپذیر، صداقت و درست کاری، همه و همه دست به دست هم می دادند تا تولیدکننده جوان را به سمت هدف والای خود سوق دهند. کیفیت اصلی ترین دغدغه او و  مرغوبیت کالا سرلوحه امور روند تولید او شده بود.

هرچند در شروع کار، تولید بسیار اندک بود و می دانست تولید کم برابر با سود کم می باشد و با یک حساب سرانگشتی ساده اقتصادی باید گفت پس بهره ی این فعالیت در چیست. باید گفت با نگرش عمیق و دور اندیشی متفکرانه با تولید کم اما مرغوب بعد از دو سال باعث ایجاد عادت در مصرف کالای خوب در شهر خود شد، و سه سال دیگر زمان لازم بود تا با صبر و حوصله روی شیوه ی تولید خود پیش رود.

با آغاز پاییز سال 1345 محصولات این کارگاه که حالا اعم از حلواشکری، مربای هویج، پشمک، زولبیا و بامیه و … شده بودند از مرزهای شوشتر پا فراتر می گذاشتند آن هم به وسیله تبلیغات چهره به چهره با سنت حسنه ی سوغات بردن و هدیه دادن و بدین ترتیب مهاجرت محصول به تمام بازارهای خوزستان آغاز گردید.

چون اساس کار درست بود و خلاقیت و صداقت دو بازوی قوی تولیدات او بودند، در یک زمانبندی پنج ساله واکنش مثبت بازار به کارگاه رسید و باعث توسعه کار شد. او قهرمان شده بود و حالا وقت قهرمان ماندن بود. او نخوابید بلکه بیدارتر و هوشیارتر خطاب به نیروهای کارگاه گفت: حال که مردم به ما اطمینان کرده اند ما باید جواب اطمینان مردم را با پذیرش مسئولیت بیشتر و جنس مرغوب تر در بسته بندی های شکیل تر پاسخ دهیم. و این هدف بلافاصله از پاییز 1346 در مورد حلوای هویج عملی شد و شکل و اوزان متنوعی از قوطی های بسته بندی برای این محصول در نظر گرفته شد.

زمان می گذشت و نیاکان روزبه روز بیشتر بر سر زبان ها می نشست!

تا سال 1368 مرحوم حاج آقا درخشان با استفاده از نظر و دیدگاه های متخصصان علوم تغذیه و همفکری با فرزندان خود، تولید سنتی را به صنعتی تبدیل نمود و برای اولین بار در خوزستان حلواشکری در بسته بندی های 200، 500، 1000 گرمی در طرح های تازه و زیبا با ابعاد منظم راهی بازار شدند که هم از نظر بهداشت و هم از نظر حمل و نقل و نگه داری کار را آسان تر کرده بود و هم استقبال مصرف کنندگان را در پی داشت. حالا نیاکان در خوزستان یکه تاز میدان شده بود و وقت آن رسیده بود به مهاجرت برون استانی بپردازد.